Chlopiec...

...

Niegdys chlopiec zyl szczesliwy ,
Zyl w charmoni ,nie byl chciwy,
Kochal pisac piekne wiersze,
I zdobywac doswiadczenia,
W jego zyciu miejsce pierwsze,
Wciaz zajmowal czas spelnienia.

Bo gdy pisal to co czuje,
Nigdy nie czul nienawisci,
Odkryl "Slowo" ,jak smakuje,
Wydobyte z serca kisci.

Gdy ktos mowil "walcz o swoje!",
Zrzucal wtedy chlopiec zbroje,
Wolal bowiem porozmawiac,
Niz we wojne z kims sie wdawac.

Choc na wojnie byl bez zbroji,
Zyje chlopiec ,jest szczesliwy,
Ma przed soba mury Troii,
Przejdzie przez nie -dalej zywy.
Bo ma w srercu ogien zycia,
Ma co jesc i co do picia.
Bo co wiecej mu potrzeba?
Ziarno ,slonce ,zywa gleba...

autor

kopiko

Dodano: 2009-01-29 23:34:23

Ten wiersz przeczytano 1575 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie