Chorągiew pancerna

Szarością poranka tęsknota nadchodzi.
Po nocy bezsennej spędzonej w kaplicy,
wyruszam na czele proporców powodzi.
Chorągiew podnoszę ku lśniącej przyłbicy.

Cmentarny fresk rano darował mi życie.
Kojąca melodia zastygła w oddali.
Żegnałem tej nocy kamienne oblicze…
Mój anioł,
mój smutek,
mój granit.

Z modlitwą na ustach wyruszam na bitwę,
Unoszę w strzemionach chorągiew pancerną,
Niesiony na skrzydłach odmawiam modlitwę:
Za duszę,
za honor,
za miłość,
za wierność!

autor

midak

Napisany: 2006-08-21 Dodano: 2006-08-22 01:10:59

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie