Chorzy od specyfiki

Bywasz nocą spoconą
porankiem zmęczonym
modlitwą gorliwą
antychrystem pieprzonym
budzisz we mnie skrajności
chcę cię zabić
życie oddaje za ciebie
upijam się tobą
i wymiotuję też
chcę z tobą spać
brzydzę się dotknąć
teraz kocham
po północy znienawidzę 5 razy
jak kiedy śpimy w ciasnym łóżku
specyficzna to miłość
zbyt dużo przykrości mówimy sobie
w oczach widzimy iskry
tylko kiedy spragnieni(siebie)jesteśmy
kiedy dobę nie widzimy się
a później znów kundlami obrzucamy się

autor

wzdychania

Dodano: 2008-12-10 19:15:21

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie