Chwila
Chwila zamknięta
w otchłani osobistego szczęścia
pozwala mi istnieć
w wulkanie świata
który wybucha coraz częściej
parzy mnie wrząca lawa.
Ta chwila jet opatrunkiem
ona koi mą duszę
którą niszczy zło całego świata.
Chwila zamknięta
w otchłani osobistego szczęścia
pozwala mi istnieć
w wulkanie świata
który wybucha coraz częściej
parzy mnie wrząca lawa.
Ta chwila jet opatrunkiem
ona koi mą duszę
którą niszczy zło całego świata.
Komentarze (3)
jedna chwila jak żywioł zmienia wszystko :) ładny
wiersz
W wersie: "parzy mnie jego wrząca lawa" wyrzuciłabym
"jego", moim zdaniem byłoby wtedy lepiej. Wiersz
niezły, porównanie życia do wulkanu, żywiołu jest
świetne.
podoba mi się... zwłaszcza ta otchłań osobistego
szczęścia :) cóż, gdy się jest szczęśliwym, cały świat
przestaje się liczyć...
ale czy tego chcemy czy nie, w tym świecie żyjemy...