Chwile nostalgii

Wszelkie odczucie domiarem czasu
Rzewne rozstanie dalą wspomnienia
Myśli odległe szukanie lasu
Jakaż nostalgia źródłem spełnienia

Smutno jest stąpać po tej przestrzeni
Obraz rozstania naprawdę łączy
Zbędny wiaterek w całej nadziei
Nutką nostalgii dwoje połączy

Mgnienia wiosenne rozświetla słońce
Zachwyt nad pięknem całej przyrody
Mgławica dali w całej rozłące
Maestrią życia i picia wody

Zrywam te kwiaty badam spojrzenie
Ciągle odczuwam stan rozdwojenia
Jakiż to dramat spowija tchnienie
Obraz dawania frasunek brzmienia

Jaka więc przyszłość w istocie dnia
Nakaz frasunku obwieszcza rozum
Sokiem żywienia całego pnia
Dostojny Panie pragnienia dozuj

Przyjmuję wszystko bo to też karma
Istota czasu sprzęga to wszystko
Klatka po klatce nakręca dramat
Takie to moje ziemskie siedlisko

autor

Zbigniew_Dumowski

Napisany: 2012-07-28 Dodano: 2012-08-01 13:24:57

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie