Miłosny kołacz
Podaż ramieniem co sięga popyt
Kto zaspokaja ramiona duszy
Cała koncepcja by szczyt ten stromy
Pełną miłością w zachwycie skruszyć
Pomnę zaczątek tego zamiaru
Pierwsze spojrzenie i promień działa
Pan władcą tekstu i wszelkich podziałów
Zaszczepia instynkt potrzeby ciała
Horyzont prawdy zamiary duszy
Sprzęga całokształt wyzwania wszech
Pragnienie dwojga rozłąka suszy
Serca walenie to duszy miech
Zaprawdę słodycz wskaźnikiem piękna
Połączy krople w całość jeziora
Odbicie miary zachcianka pękła
Wszelkie spojrzenie pełźnie zapora
Jakaż nostalgia w rozłące dwojga
Więdnie ułomność zapala rozpacz
Para kochanków nie trawi trojga
Zbliżenie działa jak pyszny kołacz
autor
Zbigniew_Dumowski
Dodano: 2012-07-27 12:32:25
Ten wiersz przeczytano 758 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Co to jest ta czy ten podarz?
To dusza ma ramiona? I jak się je zaspokaja?
"Sprzęga całokształt wyzwania wszech" - co to jest
to wszech?
A jakie fajne metafory, np.:Serca walenie to duszy
miech
Całość po prostu miodzio!
Czy miłosne kołacze także dostaje się za pracę? (Bez
pracy nie ma kołaczy - mówi przysłowie)
Wczoraj ktoś skrtykował twoje rymy, nie przejmuj
się.Są dobre także i teraz.Daj boże by inni tak pisali
wówczas rozum podążał by w dobrym kierunku.Mam jedną
prośbę wstawiaj znaki interpunkcyjne a uczynisz wiersz
bardziej dostępnym i łatwiejszym do czytania.Cześć.