Chybotliwe Kanoe

Dla Czerwonego Proroka za dotknięcie mego serca i pokazanie samej siebie...

Szedł wśród szałasów, nucąc cicho.

Chcieli ich zabić, gdy za ścianami chat
Nie mieli twarzy.
Ich krew nie wsiąknie w ziemię,
Spłynie do rzeki, on tam ją zatrzyma,
Całą moc ich życia i ich śmierci.

Miasto było puste, znaleźli ich zebranych
Na Łące Kazań,
Nie krzyczeli, nie próbowali walczyć,
nikt się nie odwrócił,
czekali i ginęli.

Stanął na szkarłatnej wodzie Kanoe.

Nie było człowieka, który nie zapłakał.
Ich ręce wyznają prawdę dzisiejszego dnia.
Ręce biało-czerwone
Od Czerwonej krwi...

autor

Marzena_Groszek

Napisany: 2003-05-01 Dodano: 2004-09-26 08:36:33

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie