W cichościach
w jesieniach... - coraz dłuższe
gdy klimat dziś się zmienia
wokół złowrogość ludzka
nie raz roztrzęsie ziemię
a lata nazbyt krótkie
i skwar co w nich doskwiera.
...popłynę białą łódką
ku wspólnym nam marzeniom
pod niebem śpiewu ptaków
z zieleni na przedwiośniach
w rytmach swojego taktu.
snem złotym mi pozostań
autor
Rozalia3
Dodano: 2024-03-17 06:35:26
Ten wiersz przeczytano 471 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Piękne rozmarzenie, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję serdecznie kolejnym gościom
za miłe odwiedziny i słowa:)
Re: Aniek zapraszam...:)
Pozdrawiam Was bardzo ciepło i życzę miłej i dobrej
środy:)
Klimatycznie, lirycznie, ślicznie.
Wiersz rzucił na mnie urok.
Pozdrowionka i uśmiechy :):)
Ładnie, na nostalgiczną nutę. Miłego poniedziałku:)
Przepiękne rozmarzenie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie rozmarzyłaś.
Pozdrawiam, Rozalio :)
Zmieniająca się natura ludzkich relacji i otaczającego
świata. Autorka podkreśla krótkotrwałość życia oraz
pragnienie osiągnięcia wspólnych marzeń i spokoju w
harmonii z przyrodą.
(+)
Dziękuję pięknie wszystkim gościom za odwiedziny i
słowa:)
Pozdrawiam Was serdecznie i życzę miłego, spokojnego,
udanego poniedziałku:)
I mi przypadl do gustu klimat, nawet bardzo. /+/
Pozdrawiam serdecznie. :)
Urzekający wiersz!
Rozmarzony...
Serdecznie Cię pozdrawiam
Ładne rozmarzenie...
Mogę się do tej łódki dosiąść? Bardzo ładnie+
Ładnie.
A klimat faktycznie coraz zimniejszy.
Ładnie rozmarzony wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Życie z drobnych radości smutków się składa. Oby
więcej tych radosnych chwil zauważać. Ślę moc
serdeczności i uścisków:)