Ciemna podróż

Wyruszam w podróż na koniec świata.
Gdzie dusza żywa nigdy nie lata,
Gdzie na próżno szukać wszelkiej istoty,
Gdzie cała otchłań popadła w miernoty.

W koło atmosfera strachu i grozy,
W oddali słychać jakieś powozy.
To Charon wiezie dusze nieczyste,
W półmroku nikną tereny górzyste.

Na horyzoncie już słońce maleje,
Wiatr ustał i wcale nie wieje.
Nastała ciemność, grobowa cisza,
Której nie ujmie zdjęciowa klisza.

Coraz gwałtowniej bije me serce,
Już ledwo trzymam pistolet w ręce.
Myśląc o czyhających na mnie potworach,
Nagle poznałem czym jest ów strach.

Choć patrząc w około nic już nie widzę,
To wolnym krokiem do przodu idę.
Nagle w krzakach coś zaszeleściło,
I w pogoń za mną szybko ruszyło.

Choć Bóg obdarzył mnie darem biegania,
To bydle za mną już mnie dogania.
Już czuję na plecach oddech potwora,
On śmiejąc się mówi: „na ciebie pora”.

Chwyta mnie mocno i w otchłań porywa.
I nagle obraz mi się urywa.
W pamięci dzień pozostanie mi ten,
Choć to był tylko koszmarny sen.

autor

michcik

Dodano: 2006-08-12 11:46:25

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie