Kukiełka bez duszy

Schodzisz do niego krętymi schodami,
Pędzisz by spotkać to wredne zło.
On cieszy swą mordę, że znalazł się głupi
I myśli jak tu się z tobą pobawić.

Teraz to on kieruje twymi zmysłami,
Jednak dla niego to ciągle mało.
Już ma plan jak twą duszę złupi
I chce cię na swój szatański sposób zbawić.

Jak kretyn podążasz za nim wielkimi krokami,
Tak jakby twe ciało już duszy nie miało.
Z resztą tak jak i innych też cię przekupi
Bo on lubi ofiary swe torturować, ranić.

W jego ręku jesteście szmacianymi kukiełkami,
A z dawnego ciebie już nic nie przetrwało.
Nie jesteś wyjątkiem, więc i ciebie zakatrupi
I znajdzie kolejną ofiarę by się pobawić.

autor

michcik

Dodano: 2006-08-11 22:23:44

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie