Ciemność ....cd

Wciąż słyszę ten krzyk
Dobijający się do mych drzwi
Nie daje mi spokoju
Lecz to ja go stworzyłem
Dałem mu życie
Próbuje mnie zabić
Zabić i uwolnić
Krzyk, który nęka mnie nocą
Jestem jak gwiazda
Której blask z każdym dniem wygasa
A życie straciło sens istnienia
Strach wypełnia moje serce
Rozszarpuje mnie na strzępy
Me ciało krwawi łzami samotności
W ciszy i w bólu pełnego cierpienia
Niech ciemność spowije moje powieki
A krzyk zniknie gdzieś w otchłani
Bym mógł po cichutku zejść...
z zaświaty.

Może życie nie zawsze jest usłane płatkami róż, tylko ostrymi kamieniami. To warto żyć.Prawie każdy z nas ma chwile zwątpienia,a ja mam je do dzisiaj i żyję.

autor

p.montoya

Napisany: 1993-05-05 Dodano: 2008-01-16 14:37:30

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie