Ciemność
Ciemność ogarnęła cały Świat
Rozpaczliwy krzyk rozległ się w otchłani
Nikt go jednak nie usłyszał
Zadrżała ziemia pod nogami
Było to wołanie o pomoc
O jeden promyk nadziei
Życie me jest żmudną pracą
Szukającą pomocy wśród umarłych
Był to jednak krzyk śmierci
Krzyk, który ogarnął me serce.
Wszystkim, którzy walczą z samotnością.
autor
p.montoya
Dodano: 2008-01-14 13:37:53
Ten wiersz przeczytano 712 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
dobrze oddane emocje, wiersz caly krzyczy.
Wiersz głęboko osadzony w emocjach, wszystko aż drży w
nim. Za cytuje słowa pewnej kobiety: "Samotność nie
jest ułomnością, samotność jest wyzwaniem" +
pozdrawiam
Wiersz bardzo pięknie odzwierciedla uczucie zapewne
wielu ludzi. Samotność, nie ma człowieka, który by nie
doznał chociaż raz tego uczucia, tego jakże bardzo
przykrego uczucia. Czasami pomimo iż serce opętane
przez samotność głośno krzyczy o pomoc nikt nie
słyszy, a to najbardziej boli.