Cień kamienia

Na plaży zamarzniętych błogosławieństw
zgubionych krawatów, opakowań od marzeń
zasłon

Leży kamień
ale to nie on pchnie do metafizyki
lecz cień, który oddaje

Widze w nim Atlantyk ciemności
z pierścieniem gniewu

Łzy tańczą wśród wyzysku bruzd
Staw ratuje suszę jego granic
Naszyjnik cudów zrywa się z szyi

Chełm bierności na głowie przekleństw

Skarpeta czerni
guz odcisków zapatrzenia
płachta niechcianego liścia

Pozwala mi zaschłysnąć się czekaniem
i upaść
pod klamką podmuchu

Coś pobudza.

a najbardziej dziwi mnie to
że znalazłem w nim kratkę uspokojenia

autor

Uranos

Napisany: 2006-06-01 Dodano: 2006-06-01 16:21:29

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie