W cieniu utopii
Jak ja, choć wśród ludzi, w głębi duszy
samotny,
zaraz przed zaśnięciem, ocknięciem się nad
ranem,
zanim świt się wemknie pod powieki
zaspane,
kreślisz wyobraźnią rzeczywisty mój
portret.
Co dzień cię wymyślam, jesteś opodal przy
mnie.
Delikatnie budzisz czułym muśnięciem w
ramię.
Śmiejesz się i płaczesz wytęskniony mój
panie
obcy i pokrewny w urojeniu intymnym.
Czy na chwilę szczęścia kiedyś los nam
pozwoli:
byśmy monotonię mogli nieco pozmieniać,
w szarości powplatać uśmiechnięte
kolory,
czuć wzajemny dotyk, już nie tylko w
marzeniach.
Czy jeno w utopi, która nazbyt zaboli
pójdziemy z osobna aż do kresu jesieni.
autor
budleja
Dodano: 2017-11-02 22:41:58
Ten wiersz przeczytano 1979 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Witaj Grażynko,
Piękny i taki nastrojowy sonet (nigdy jeszcze nie
napisałam). Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę, samych
słonecznych dni. Dziękuję, że o mnie nie zapominasz:)
Dziękuję szanownej autorce za pozytywny wpis pod moim
wierszem.
Życzę udanego wieczoru. :)
Witaj,
piękna ta utopia...
Może okaże się realem?
Tego życzę.
Serdecznie pozdrawiam.
pięknie napisałaś życzę Ci by to co pragniesz się
spełniło serdecznie pozdrawiam
Piękno i szczęście jest tym, czego się pragnie bez
chęci zjedzenia. Pragniemy jedynie, żeby było.
Pozdrawiam
Bardzo dobry sonet trzynastozgłoskowy, jestem pełen
uznania. Wielki + i Dobrej nocy.
Pozdrawiam Miłego wieczoru
Piękny sonet! Pozdrawiam!
Uczucie, którego nie zapomina się do końca życia. Nie
ma się więc co dziwić, że wiele osób, mimo upływu lat,
wciąż wzdycha do swojego dawnego partnera. Nie wszyscy
jednak ograniczają się jedynie do wspomnień.
warto to wszystko w rzeczywistość obrócić ...
pragnienia to nie utopia, to część nas, a być może
nasza przyszłość... ładnie w treści i w formie - w
końcu to sonet :)
piękny romantyczny sonet - takie lubię:-)
pozdrawiam:-)
Piękny wiersz. Życzę prawdziwej, z krwi i kości
miłości, która nie będzie utopią, lecz czymś realnym.
:)
lepiej utopić tę utopię i będzie lepiej.
Pozdrawiam :)
Bardzo udany, romantyczny sonet Grażynko, myślę, że
utopii nie będzie, lecz szczęście będzie kwitło aż do
jesieni.
Pozdrawiam serdecznie :)