ciepła porcelana - inter autyzm

Piekny wiersz. Znam temat...dorośli autyści też mają
bardzo ciężko

Pozdrawiam ciepło:*)

Dobry, wzruszający wiersz, Elu.

Dobry wiersz. Spotkałem kiedyś małego chłopca z
autyzmem. Widziałem jakie ma trudności z koncentracją
w dłuższym okresie czasu, jak wiele wymaga opieki.
Ogrom pracy.
Pozdrawiam :)

Wzruszyłaś, Elu...
Miłego wieczoru :)

znam takich ludzi i zgadzam się z wierszem

bardzo wzruszająco...świetny komentarz al-bo i
potrzeba społeczeństwu wiedzy w temacie:) pozdrawiam
Ela
PS: Jako, że zostałem wywołany do tablicy i dobrze, to
powiem: wyjaśniło się, iż mnie kokietujesz, a ja głupi
myślałem, że obrażasz;) miłego wieczorka i widzę, że
nie tylko mnie zaniedbujesz:(*)

Elu, autentycznie wzruszylas...

chcialam cos w tym temacie skrobnac, niedawno byl
Dzien Autyzmu, wiem, ze slowo authos z greki znaczy
/sam/,

to trudne, ale kochane dzieci,
czasem odtracajace wlasne matki,
trzeba nie lada cierpliwosci i wiedzy, jak do nich
dotrzec,

zazdroszcze Ci tej pracy i jednoczesnie podziwiam,
powodzenia:)

a do wiersza bede powracac

o kurczę, to sorki, nie skumałem

Od potrzeba wiem coś na ten temat

spotkałam się z autystycznym dzieckiem w przedszkolu.
Wymagał szczególnej uwagi i troski

Wiersz bardzo się podoba, a dzieci są w dobrych rękach
i wzajemnie :)
Pozdrawiam Eluś :)

Bardzo gruszeczko

Bordo, ten wierszyk jest o autystycznych dzieciach i
nie ma nic wspólnego z kokieterią. Bardziej z moja
nową pracą i tym co mnie w niej zdumiewa i ...
wzrusza.
A Weny czytałam - cała plejada, w której Ele też
znalazłam. Malo czasu ostatnio - w weekend będę
nadrabiała wszelkie zaległości.
Bądź cierpliwy :)

Kasiu, tak, zwłaszcza tym innym, którzy w naszym
społeczenstwie są wyautowani.

Elu, Ty się skarżysz, Ty piszesz, ze ciepła porcelana.
a sama kokietujesz.
do Andrewa piszesz, że szutnik.
a ja wiersz "Weny" napisałem bardzo, bardzo dla
Ciebie, a Ty nawet nie zajrzałaś.
pozdrawiam :)