Cierń w duszy

Promień słońca wpada przez zamknięte okno
Ja wstaję, zostawiam poduszkę mokrą
Mokrą od łez ukradkiem nocą wylanych.
Zamykam je pod maską chwil zapomnianych.

Cały mój świat wciąż tobą oddycha
Wypełniasz każde moje westchnienie,
Nocą, gdy śnie nawiedza mnie wspomnienie.
Dawno zapomniane dzieje i nadzieje.

Podczas snu dusza do głosu dochodzi.
Dusza cierniem przebita
Po cierniu łezka się toczy.
Przez okno duszy wypływa.

Gorycz mnie rozpiera.
Gorycz rozstania- ciebie…. Nie ma!
NIE MA! NIE MA!

Słodko- gorzki smak odczuwam…
Złe chwile odsuwam…
Nie ma cię, lecz byłaś
Ja pamiętam, wspomnienia skarbem nazwałem.
Czas na pojedynek wyzywam.
Pamiętam, wygram…..


Zapomnę. Wszak już zapomniałem?
Nie! Zapomnieć się nie da chwil, które przybliżają nieba!

autor

Philozophus

Napisany: 2007-12-19 Dodano: 2007-12-27 00:00:48

Ten wiersz przeczytano 1443 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie