CIERŃ w UMYŚLE
Ja usycham z rozpaczy,
Więdnę jak róży kwiat.
Czy to mąż mój zobaczy,
Czy widzi to siostra, brat?
Nie, bo to coś we mnie tkwi,
Kotłuje się i wzbiera.
To tak jak zamknięte drzwi,
Których nikt nie otwiera.
I bardzo często myślę,
Gdzie popełniłam błąd,
Jak cierń tkwi w mym umyśle
Coś, co przyszło, – lecz skąd?
I męczę swoją duszę,
Uciekam w fantazji świat,
Lecz rozgryźć sama muszę,
Czy ten świat tego wart.
Chociaż już się domyślam,
Potępiać – prawa brak.
Częściowo winna jestem,
Boże, może cud spraw!
By upust dać swej myśli
Na papier leję tusz.
Problem nie zniknie w dali,
Choć mnie nie będzie już.
* * *
HanB
autor
wertycha
Dodano: 2015-09-27 14:08:45
Ten wiersz przeczytano 1110 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
W wierszu pisanym sercem nie metafory są
najważniejsze, bywa też i tak, że szczere wyznanie nie
zawsze przez wszystkim będzie prawidłowo
zrozumiane...Bardzo dobry wiersz wertyszko, pozdrawiam
:)
Dzięki za zrozumienie, pozdrawiam.
Cierń w tobie stoi jak zadra .. nie wiń siebie za
wszystko ..ten ktoś zrobił coś .. a jednak jest ciebie
blisko ..zrób ten do przodu ten krok miłość ponad
wszystko ..
Serdeczne dzięki za dodanie otuchy, ślę pozdrowienia.
Peelce życzę wszystkiego dobrego,a
z formą można się trochę
posiłować,w przyszłości:)
Miłego tygodnia i pobytu na portalu:)
Witaj na portalu, widzę pierwszy wiersz jako skargę na
samą siebie i powiem tak - jest on zbyt dosłowny, a
ludzie szybko potrafią ubrać odpowiednio i potem
większa bieda z tego, że napisałaś, niż byś nie
pisała. Musisz bardzkiej ubierać w metafory, bo mało
kto przyjmuje wiersze, że to nie są o faktach
dotyczących autora.
Ja twojej bohaterce /tu nazywanej peelce- od
skrótowego podmiot liryczny/ po prostu współczuję. I
rada techniczna - popracuj nad rymami.
Ładny i zarazem smutny tekst
Pozdrawiam:-)
Problemy ma każdy z nas ale żyć dalej musi więc
uśmiech zostawiam:)
Bo choć człowiek o tym nie wie,
sam problemem jest dla siebie!
Pozdrawiam!
Swoje żale na papier wylewaj dalej, zapewniam cię, że
będzie dużo lżej:)))
Optymizmu życzę na jesienne smutki:-)
Podoba się wiersz:)
ładny wiersz, więcej optymizmu,,,pozdrawiam :}
Koniecznie! trzeba się pozbierać i inaczej spojrzeć w
przyszłość! i tego Tobie życzę:)
Dzięki valeria, ja też tak myślę.