Ciernie w sercu mym

w ogrodzie mym, dzień zamienia się w noc,
ciemność wygładza kontury drzew,
liście złowieszczo szeleszczą - przeszywa strach
wyczekuje tego co złe, co ma nadejść znów,
bo
nie oczekuje już od życia samych róż,
najwyżej cierni trzon, raz za raz -
ran zadawanych, tak od lat
co w sercu mym są i głęboko tkwią

nie ważne ile przede mną nocy
ogród jest zawsze ten sam
wyrwałam już ciernie, lecz to inne ranią mnie
chce je zniszczyć, lecz nie wiem gdzie - one są

i znów serce coś tnie

autor

zapalka

Napisany: 2008-11-09 Dodano: 2008-11-09 19:24:17

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie