Cierpiący
Krzywdą stworzony
oddychający cierpieniem
nędzą upojony
Dziś łączę się z swym cieniem
Krótko przyszło na tym świecie
oddychać kwiatem natury
być w zimie, jak i w lecie
ostoją matki kultury
Płaska ludzka postać,
którą być mi dano
dziś nie umie się dostać tam,
gdzie była wczoraj rano
Przestrzeni będę ruchem
gwiazdą spadająca
owym zadumy duchem
nadzieją błądząca...
autor
TalOSan
Dodano: 2005-04-25 14:27:04
Ten wiersz przeczytano 498 razy
Oddanych głosów: 93
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.