A cio to?
Gdzie ten wspomnień czar,
gdy dziecko pytało:
a cio to? A cio to?
"Wtedy nie wiedziałeś...
że to najpiękniejszy czas – idioto".
Ale życie gna do przodu,
dzieci duże - nie pytają.
Teraz to już one – starym rady dają.
Nie garb się tato,
idź na siłownię,
ja jeszcze z ciebie,
człowieka zrobię.
autor
karl
Dodano: 2014-09-30 14:41:11
Ten wiersz przeczytano 1523 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
:) o Boże, ale masz:). Pozdrawia karl:)
:) o Boże, ale masz:). Pozdrawia karl:)
:) o Boże, ale masz:). Pozdrawia karl:)
:) o Boże, ale masz:). Pozdrawia karl:)
To prawda! co wychowasz to se bedziesz miał :) miłego
Karliku:)
Też to zauważyłem jak sobie wychowasz tak będziesz
miał :)
Skąd ja to znam...pozdrawiam.
Dobre Karl.Pozdrowionka.
Wspaniały wiersz,pozdrawiam
Jak ten czas szybko mija jak w Twoim wierszu a dzieci
patrzą z góry:)
Pozdrawiam serdecznie.
Skąd ja to znam?:)
Dokładnie tak!
Chętnie bym się cofnęła w czasie i
sprawiła by dziecko było jeszcze małe,kiedy jeszcze
"wszystkich rozmów nie pozjadało"...:))
Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ciekawy. Teraz to my pytamy, gdzie idziesz? O której
wrócisz? ;) Naturalna kolej rzeczy. Pozdrawiam :)
samo życie Pozdrawiam serdecznie karl:)
Tak jak u niemieckich liryków doby romantyzmu
ptraktowałes temat bardzo humanistycznie wprost
innowatorsko jak na teraźniejszość.
Fajny wiersz,pozdrawiam serdecznie