Strach i Nadzieja

Do wszystkich

Piękno nadziei,
jasnej leśnej kniei
o brzasku, pełnej wrzasku
po zachodzie.

Gdy w mrocznym pochodzie
cień mknie, choć nie widzi mnie
to boję się, tak natura karze
mnie i tobie, lecz nie tym
zamkniętym w zła okowie,
co w bezdennej beznadziei
czekają, że się coś zmieni,
coś przyjdzie niespodziewane,
niepowstrzymane
jak lawina kamieni.

Gdy jak w winny dzban,
wleje w nasze umysły siłę
co ukoi tysiąc ran,
uczucie to przemiłe.

Te wrażenie dobrze znasz
gdy pośpiesznie gdzieś
z nim gnasz,
niepojęta jak Odyseja,
to uczucie to nadzieja!
Choć mętna, tak piękna.

autor

Yarp

Dodano: 2007-02-10 09:47:41

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie