Cisza
zamknięta w kokonie
poszarpanych myśli
zwinięta w kłębek
utraconych nadziei
poszukuję przestrzeni
w codzienności życia
odrobiny szczęścia
którym się podzielisz
i nie pytaj dlaczego
nie zawsze wypada
posłuchaj poezji
czasem wiersze piszę
tam o mnie dla ciebie
pomiędzy wersami
zdradzam tajemnicę
utraciłam ciszę
Komentarze (19)
Cisza to przestrzeń której potrzebuje każdy
szczególnie w zabieganiu tego świata
Pozwolę się skupić nad wersem"utraciłam cisze"
Kiedyś przeczytałam książkę w której było napisane że
święci są wielkimi narwańcami i jednocześnie było
podane uzasadnienie że oni choć są święci to nieraz
nie wytrzymują napięcia krzyży i niewoli jaką wkłada
jeden człowiek na drugiego Wtedy człowiek dobrego
usposobienia w którym ten duch się znajduje od czasu
do czasu przemawia krzyczy jakby przez niego do Boga
bo potrzebuje pomocy ma do niego żal
Gdyby mi ktoś powiedział 30 lat temu nigdy bym w coś
takiego nie uwierzyła Dlatego w tym wierszu
postanowiłam się tą posiadaną wiedzą podzielić a nawet
doświadczeniem
pozdrawiam
Ciekawie o niej. Potrafisz zaciekawić słowem.
Pozdrawiam:)
wiersze mówią o nas, o stanie naszej duszy, niestety
nie raz są źle interpretowane...dobry wiersz,
refleksyjny...pozdrawiam
no właśnie, nie każdy potrafi czytać między
wersami...dobry wiersz
Pięknie opisana utracona cisza, pozdrawiam.
Autorko - cisza jest dla mnie pojęciem względnym. Coś
mnie dręczy, pcha naprzód, nie pozwala zasnąć. Na
chwileczkę jej doznałem i to zawdzięczam Tobie.
Pozdrawiam serdecznie.
Powiem tylko tyle: Ginsana ma rację:))
Cisza potrafi krzyczeć a Twój wiersz...pachnie
miłością. Cudowny zapach:) Piękny wiersz.
"zwinięta w kłębek" tu gubisz rytm, nie wiem, czy nie
lepiej byloby zachowac te sama ilosc zglosek.
Przygladam sie rymom, nie wszedzie je widze. Sama
tresc podoba mi sie.
Przeczytalam...miedzy wersami...:) Ladnie....
"pomiędzy wersami
zdradzam tajemnicę" a ja zawsze z przyjemnością te
Twoje tajemnice czytam :-)
utracona cisza..myślę że prawdziwy obraz wiersza zna
tylko autor
witaj Sylwio71, bardzo ładny i mądry wiersz. poezja
potrafi uleczyć duszę z wielu spraw.
Także wyrwać z niechcianej ciszy.
pozdrawiam serdecznie.
Wiersze są duszą autora zaszyfrowaną w słowa!
Pozdrawiam!
Komentarzem - wiersz: "Słuchaj...Nic - cisza.
Słuchaj!... Przecież słychać!... Nic, tylko cisza.
Spróbuj nie oddychać, uciszyć spróbuj wiatr..ukoić
morze i ptaków stłumić gwar..szumiące zboże..niech
pszczoły zmilkną rojne, niech wszelkie zamrze życie..
Bo gdy się wsłuchasz cała..gdy ciszy
doczekasz..usłyszysz, moja mała :)..gdzieś z bardzo
daleka..ciche i spokojne..serca mego bicie.." M.