Ćma...

Jasna, srebrna kula
na granatowym niebie,
Ja oparta o poręcz balkonu
wpatrzona jak w obrazek
na piękno jakie ma w sobie,
na piękno, którego nie znoszę...
Z daleka wycie wilka
do mych uszu dochodzi.
Wsłuchuję się w odgłosy ciszy...
Zwabiona światłem z okna
maleńka ćma podleciała
i usiadła na szybie.
Wpatrywałam się w nią...
-Ach jakbym chciała latać...
Wzbić się ku niebu
i polecieć do niego...

autor

Lavi

Dodano: 2006-09-17 20:16:26

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie