ćma

ćmą jestem
ognie palą się i migoczą
lecę
choć wiem że się spalę lecę do ognia
wiem że tu nie znajdę światła
tylko cierpienie po skrzydłach bytu
obróconych w popiół po duszy i uczuciach
lecę
tam w nadziei że się spalę
bo się palę
płonę jak światło tłumione mrokiem bez ulgi
płonę
w locie tracę ciepło po ogniu miłości
lecę
tylko do płomienia lecę by spotkać jego ból
ból i rozkosz że może się spalę ostatecznie
ćmą jestem
choć wiem że się palę lecę do ognia
tam mój płomień spali się

autor

morfea

Dodano: 2008-01-10 00:14:25

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie