Cmentarna Kochanka

Wśród lasu krzyży, wśród deszczu świec
Leży w mogile zdradzona kochanka
Jej przyjaciółką jest już tylko śmierć
Nikt nie odwiedził grobu jej od dawna

Czeka na niego, czeka aż się zjawi
Choć przez jego obojętność
Jej dusza wciąż krwawi
Czeka aż rozbudzi uśpioną namiętność

Lecz on nie wrócił
Nie odwiedzi jej już nigdy
Nawet się nie trudził
Zapłakać za wyrządzone krzywdy

Kochanki serce, kiedyś ze szkła
Rozpacz, Tęsknota, Śmierć zamieniły w stal
Zapomniała już na co, na kogo czeka…
Czarny całun śmierci dusze i pamięć powleka

autor

CzarnaRoza

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-02-24 15:16:52

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie