**Cmentarz poległych nadziei**

Stoję przed marmurowym grobem,
gdzie pochowałam moje nadzieje,
moje życie tam pogrzebałam,
i zostały tylko wspomnienia.

Czasami tego żałuje,
ale to życie do tego mnie zmusiło.

Życie zadało mi taki ból,
że dusza umarłam już dawno,
a ciało wędrując po świecie,
błąkało się o kroczyło w nieznane.

Nieznany świat, gdzieś przed siebie,
ale teraz to już codzienność.

Sterczę nad grobem, bez sensu,
nie wiem co począć, gdzie kroczyć,
przecież z nadzieją umarłam i ja,
umarło całe moje życie.

To które było darem od Boga.

autor

alica

Dodano: 2006-02-17 18:21:16

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie