Co dzień ryzykuję?

Kolejny dzień, kolejny grzech, który mnie spycha w głąb czarnej otchłani mego życia
Zamiast iść naprzód ja się cofam
i idę z każdym nowym dniem na kres wytrzymałości Tego, który mnie uformował
Obiecuję oczyszczenie za każdym razem, gdy nóż mam na szyi – pomaga
Ile razy jeszcze pomoże?
Pewnie tyle, ile miłości w sobie ma Ten, co przykłada mi nóż
Ciekawe czy pociągnie ostrzem, gdy będę na progu przepaści
między człowieczeństwem a bezduszną obojętnością na wszystko?
Na ile mi jeszcze pozwoli?
Na ile ran, bólu, ostrych pchnięć nożem?

Spraw bym pamiętać chciał!!!
Może wtedy otworze oczy, zobaczę i zrozumiem …

autor

radzik

Napisany: 2007-01-18 Dodano: 2007-01-19 21:34:04

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie