Co to znaczy być poetą?

Myślę, że sporo racji jest w powyższym tekście
zawartej,
msz nie jest łatwo zdefiniować czym jest poezja, w
moim odczuciu As też ma dużo racji...
Tak poza tym, nie każdy kto pisze wiersz zasługuje na
miano poety, myślę, że na nie tylko nieliczni
zasługują, ja nie ośmieliłabym się nazwać tym mianem,
ale pomarzyć można, chyba każdy piszący wiersze
chciałby nim być...
W moim odczuciu poeta to ktoś, kto ma szczyptę
talentu, tony wrażliwości, moc pracowitości, pokory, a
także ktoś kto potrafi pisać o zwykłych rzeczach w
nietuzinkowy i metaforyczny sposób.
Z pewnością warsztat też jest cenny, bo to jak
słusznie zauważył As swoiste prawo jazdy poety.
Obecnie ceni się oryginalność, a także intelektualne,
często mocno hermetyczne wiersze, ja zaś sądzę, że
prostota jest cenniejsza, co nie znaczy, iż nie
podziwiam tych hermetycznych, ale te pisane prostym
językiem trafią nie tylko do śmietanki towarzyskiej i
tzw. znawców, lecz do zwykłych śmiertelników, a oni w
moim odczuciu są najcenniejsi.
W końcu chyba nie powinno się pisać li tylko dla
krytyków i małego kręgu czytelników, choć się mylę,
może to musi być li tylko sztuka, a skoro stuka to
niszowa...
Co do oryginalności, to czasem gonitwa za nią może być
wręcz komiczna, jak dla mnie, bo czasem można po
prostu przedobrzyć np. w dziwnie brzmiących
metaforach, ale może się też mylę...
Z pewnością poszukiwanie nowych środków wyrazu jest
twórcze, a poeta twórczym być powinien, co nie jest
łatwym zadaniem, to pewne, bo przecież przynajmniej
teoretycznie wszystko już było...
W moim odczuciu poeta to ten, który potrafi wzruszyć,
bawić, czy wzbudzić inne emocje, to ktoś kto
pozostawia ślad, w postaci słowa pisanego, które nie
przeleci obok, lecz, które jest pamiętane, dlatego
prawdziwi poeci są nieśmiertelni, mimo, że od dawna
już ich nie ma na tym łez padole, to ich dzieła są
czytane po wielu latach, bo w moim odczuciu to czas
jest sprawdzianem tego, co wart jest wiersz, on
wszytko weryfikuje.
Sorry, że się rozpisałam, choć nie jestem ani poetką,
ani znawcą poezji, mimo, że ją lubię i piszę wiersze,
to tylko moje odczucia, nic więcej.
Pozdrawiam Mario wieczornie, dobrej nocy życząc.

To jednak nie chce Leszek w ostateczności być poetą,
woli dzieło nie to - tylko skrobanie tępym piórem aż
na wylot wyskrobie dziurę, lecz woli brzdąkać
klawiszami i bawić wszystkich swoim głosem - cóż -
jego zrządzenie losu. I talentu dano po to, żeby
brzdąkał każdą zwrotkę, żeby swoim własnym głosem ją
wychwalał pod niebiosa.

I dzięki Wam za każde zdanie, i pozdrowienia też od
Mani.

Zamiast komentarza - Leszek Długosz...
https://www.youtube.com/watch?v=Dlnc2gp8ig0

Bardzo dobra refleksja, pozdrawiam ciepło.

Mario piszesz piękną prawdę o poezji... ona była jest
i będzie tylko my odejdziemy gdzieś ...tam myślę
granic już ne będzie ...jedna miłość i ten świat
oczyszczony będzie z waśni ... tam u Ojca pokoi mamy
dość ...

Fajny i ciekawy jest Twój wykład na temat poezji,
Mario, no i fajne komentarze.
Wg nich, niestety daleko mi do poetki, ale się nie
zrażam hihi. Może jeszcze zdążę naskrobać "kolorowego
motyla"

Z Różewiczem - nie zgadzam się w niektórych miejscach,
bo wielu ludzi nie pisze wierszy, wielu wierzy i wielu
nie wierzy, ale nie dopowiedziane w co lub w kogo itd.
itp.
W wypowiedzi As'a - mam inne zdanie co do twórcy.
Jest to pojęcie o szerszym zastosowaniu, nie tylko w
poezji. Tworzy malarz, tworzy tata, tworzy informatyk,
nie tylko poeta.

Nie mniej wszystkim Państwu dziękuję za zostawione
zdanie w temacie.

"poetą jest ten który pisze wiersze
i ten który wierszy nie pisze

poetą jest ten który zrzuca więzy
i ten który więzy sobie nakłada

poetą jest ten który wierzy
i ten który uwierzyć nie może

poetą jest ten który kłamał
i ten którego okłamano

poetą jest ten co ma usta
i ten który połyka prawdę

ten który upadał
i ten który się podnosi

poetą jest ten który odchodzi
i ten który odejść nie może"

/T. Różewicz/

do poezji można podchodzić dwojako:
1) ja, poeta, jestem genialnym twórcą, a dzieła które
raczę światu przedstawić pochodzą wyłącznie ode mnie:

z mojej wyobraźni, z mojego umysłu i z moich emocji;
kwestia zapisu jest ważna, ale wtórna; to rodzaj
"prawa jazdy", które trzeba mieć, żeby pisać wiersze;
2) istnieją poeci, którzy w życiu nie napisali ani
jednego wiersza, choć mają świadomość, że istnieje
nieskończenie wielki świat poezji;
świat, który istnieje nie tylko w sensie fizycznym i
świat, w którym jesteśmy pokornym ziarenkiem, pyłkiem
wobec jego ogromu;
piękno tego świata potrafi porazić i zadziwić
niezwykłością zjawisk;
tylko najodważniejsi zapuszczają się w rejony, które
na mapie poezji są białymi plamami;
w takim ujęciu poeta nie jest twórcą, ale odkrywcą i
kwestia zapisu staje się kardynalna;
no bo jak osobie niewidzącej od urodzenia wytłumaczyć
- co to jest światło?
jak na "ludzki język" przetłumaczyć to, co postrzegam
i to, czego doświadczam?
przecież każdy z nas ma w życiu takie chwile, że
odbiera nam mowę i nie ma słów na to, co chcemy
powiedzieć;
kim więc jest poeta (osoba pisząca wiersze)?
jest jakby kimś w rodzaju tłumacza, choć nie raz musi
stworzyć własny język oparty na szczególnej
metaforyce;
język zdolny przekazać idiomy w sposób zrozumiały dla
czytelnika;
jeśli jest twórcą, to raczej twórcą języka, "fali
radiowej" zdolnej unieść przekaz - relację ze świata
poezji;

Pisać każdy może, jeden lepiej, inny gorzej. Na miano
poety prawdziwą poezją trzeba zasłużyć. Serdecznie
pozdrawiam:)

Ja z pokorą przyznaję, że do poetki mam jeszcze
hohoho....albo i dalej,ale nasza cudowna PoetMama
(czytaj:mariat) zadbała, abym wypłynęła na głębsze
wody. Nie mogę się doczekać antologii.
Juhuuuuu.....:)

Przydałaby się epoka nowego romantyzmu, ale się nie
zanosi...
więc poetom lekko nie jest,
dziś się słowa na wiatr sieje.

Pozdrawiam Mariat.

A ja tu się zupełnie nie zgadzam z przedmówcą -
Jastrzem. Żeby wyżyć z wierszy, trzeba żyć w czasach
Mickiewicza, kiedy to nie było internetu, ni
telewizji, a w dodatku być pięknym, młodym i
przystojnym. Więcej tomików w dzisiejszych czasach
sprzedaje się w czasie spotkań poetyckich, bo wstawić
książki do księgarni, to trzeba być szwagrem szwagra
cioci Lusi. Zaś w żadnym przypadku nie dotrze wydana
książka na półkę księgarską, bez konkretnych
znajomości i czyjegoś poparcia. Wydawanie książek na
własną rękę stało się obecnie zupełnie normalne,
jednak zważywszy na fakt, że w wielu wydawniczych
firmach wydadzą wszystko co napiszesz za "ciężkie"
pieniądze i obiecają ci, że książka trafi do księgarni
ale ty tego nie sprawdzisz w żaden sposób, zaś
dostaniesz do domu z górą 20 egzemplarzy przy zapłacie
5 - 6 tysięcy złotych. Takie zabawy w poetę dla mnie
są nie do przyjęcia. A skąd to wiem? Z propozycji
jakie przychodzą na pocztę. Dlatego nie jestem aż tak
naiwna i wybrałam inną ścieżkę.
Poza tym śmiem twierdzić, że po śmierci wielu ze
znanych mi osób będzie uznanych, ale za ...dziesiąt
lat, jak rodzina nie zajmie się zostawionymi zbiorami
i wydawcy będą mogli sprzedawać nie dzieląc się
zarobkiem z autorami.

Co to znaczy być poetą? W szczególności w takim kraju,

Gdzie wierszyki każdy pisze, a nieliczni je czytają.

Mam kryterium - dość okrutne, lecz prawdziwe moim
zdaniem:
Trzeba wreszcie swoje wiersze poddać próbie
drukowania.

Gdy chcesz poznać swoją wartość, wydaj zbiorek swych
utworów.
Jak zarobisz - toś poeta; jak dopłacisz - toś
wierszorób.