Codzienność

Po nieudanej...

codzienne katusze
gdy zapada straszna ciemność
przywołując
znienawidzone wspomnienia

codzienne łzy
gdy oczy wewnątrz duszy widzą
całą prawdę ukrywaną
własną maską

codzienny ból
gdy powoli wyciągam nóż bez rękojeści
wbity w moje serce
przez kłamstwo

to wszystko nie przestanie boleć
póki nie usłyszy słow
cichej
dławionej przez łzy modlitwy
by zasnąć...

dniem wszystko kolorowe
by zmierzchem
znienawidzić

pieknej miłosci

autor

Kasiass

Dodano: 2005-11-28 15:39:52

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie