Codzienność

Wczoraj upadło niebo.
Runęło z hukiem
na plac zabaw przed moimi oknami.

Zniszczyło kilka drzew,
zakurzyło ławki,
zgniotło mrowisko.

Strzępki chmur zawisły na gałęziach
niby to pajęczyna,
niby cukrowa wata.

Gwiazdy pochowały się gdzieś w trawie,
zupełnie nieproporcjonalne,
mrugając tylko czasem złotą powieką.

Telewizor wyłupia ślepia,
bo w wieczornych wiadomościach
pogodynka nic o tym nie wspomniała.

Astrolodzy panikują,
astronomowie nie dowierzają,
a psychiatrzy mają pełne gabinety.

Świat zamilkł -
- we wszystkich językach.
Szuka w pośpiechu odpowiedzi.

Nawet w Kościołach nie mówią
o porwanych sukienkach aniołów
biegających wokół huśtawek.

autor

Helmi

Dodano: 2008-10-20 17:16:57

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie