Comploratio Kochanków

Siedze na tym grobie
Niedokońca samotny
Patrzę w niebo
I widze nas w chwilach dającym nam szczęście
Czuje woń Twą choć odeszłaś juz dawno
Łzy ronię gdy myśle o Tobie
One wysłane przez duszę
Zapukają do Twojego świata
Cisza śpiewa dla Ciebie
A dzień staje się nocą
Pokochałem ten stan
Bo w mroku znalazłem schronienie
Nie spałem od wieków
Juz Ciebie niema
Rozłaczyła nas pani która przyszła i po mnie
Wezwana przez mękę
Całując mnie i podając mi rekę

autor

AZRAEL SS

Dodano: 2007-06-22 22:54:40

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie