Confiteor

Panie Cogito,
napotkany na ścieżce jestestwa,
racz wspomóc w dobie o piętnie
decyzji niewybieralnych.
Radź,
jak zachować choć krztę werteryzmu,
nie tracąc trzeźwości realnej;
jak receptory nastroić,
by świat mój-dzisiejszy zaprzestał
determinowania możności kochania.

A Horacy z Miłoszem
pomogą
nie wszystek umrzeć
i narodzić się nowym, pamiętając;
by to pospolite nie było confiteor.

autor

JohnyPBW

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-20 16:30:26

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie