coś o przyjażni między ludzmi

wszystko się rozsypało jak domek z kart
bez fundamętów krokwi drzwi i okien
ale szkoda tego szkieletu zaczynał powstawać piękny dom
nawet ogródek zaczynał przypominać raj
zimą tyko tam kwitły drzewa
a gdy padał deszcz chowaliśmy się w domku na drzewie
ach ta przewrotna natura człowieka
nieugięta upartość
zniszczyć
zaprzepaścić
zostawić zapomnieć
spalic zakopać
i żyć dalej....................

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-03-17 Dodano: 2006-03-17 18:09:07

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie