Cóż dziwnego ze mną…?

Cóż dziwnego zauważa starsza Pani z naprzeciwka?
Cóż tak może człowiek więcej tak po prostu w życiu zyskać?
Jeśli siłę ma wspaniałą? Trochę słów pisać potrafi.
Cóż dziwnego inni myślą? – Pewnie wkrótce się wytraci!

Nawet wczoraj usłyszałem dźwięk ogniska w mojej grocie,
Ach te wszystkie wyrzeczyska, myślę teraz o pieszczocie.
Nie, co trawi i hamuje i nakaże zasnąć zaraz,
Lecz tej małej prostej marze, która zyska w oczach sama.

Obudzona już po chwili, nagle rzeknie słów tych kilka.
I od wielu ucieszonych marzeń…
Tylko jedno imię zyska.
Kim jest Pani taka sobie? I czy dziwne nie jest wcale,
że gdy patrzę w oczy z bliska widzę siebie doskonale?

autor

Laiik

Dodano: 2006-03-08 14:43:02

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie