Cud istnienia

W niebanalny sposób przypominasz nam ,że jesteśmy
cząstką natury i powinniśmy traktować ją z
pokorą.Bardzo dobry wiersz.Pozdrawiam serdecznie:)

a tak niedawno pisałaś o turkusach stron południowych.
szybko wracamy do szarej rzeczywistości.
pozdrawiam Marce :)

Dobry, niebanalny wiersz :)

Człowiek zapomniał już co to pokora, szczególnie wobec
natury. To źle wróży na przyszłość.
Serdeczności Marcepanku paa :)))

Widać to nie takie proste, skoro jest jak, jest...
Pozdrawiam Marcepanko:-)

Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam :)

To prawda. człowiek we współczesnym świecie
zagalopował się. Oby w czas sie ocknął. Pozdrawiam
marcepani.

Świetna refleksja.

dobra refleksja to do mnie dotarła ...

świat przed stu lat był wielki i nie całkiem odkryty
podróż do USA okrętem 3 tygodnie dziś świat skurczył
się do ekranu telefonu ,tableta zaś zalew informacji
jest wprost nie do zniesienia historia świata nie
wiem czy będą jej uczyć za trzydzieści lat

Otaczając się wygodami trzeciego tysiąclecia tracimy
związek z naturą, który był cząstką naszego jestestwa
od tysięcy lat.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pożyć w prawdzie. Tyle tych sztucznościdookoła, że
człowiek przesiaka nimi do krwi i gubi się.Za chwilę
nie bedzie odrożniał sztuczności od natury.

u Ciebie jeszcze niedawno tak ciepło było tak pięknie.

czyżby refleksje po zderzeniu z szarą rzeczywistością?
tak tylko gdybam w razie czego. wybacz :))
pozdrawiam serdecznie

Pewnie trzeba, ale niektórym nawet to nie pomoże ;)
pozdrawiam z podobaniem :)

W zalewie sztucznego światła
sztuczniejemy bardziej niż plastik- mocna diagnoza