Cud u wód

Scenka, prawda, rodzajowa...w zupełności wtenczas.

Niby przypadkiem zaszedłem na plażę
uruchomiając ciąg - lawinę zdarzeń.
Bo na tej plaży, ja starszy pan,
nie byłem tak zupelnie sam.

Więc, prawda, idę chwiejnym krokiem,
jak to staruszek z młodzieńczym urokiem
i patrzę, w dali trzy postacie -
matka z córkami, nie inaczej.

Ten tego, myślę, prawda, jeszcze
się w kategorii wieku zmieszczę
i humor owej pani zbadam -
samotny, no to, ten, pogadam.

Dzień dobry paniom, prawda, szkoda... -
pogody ciepłej niech Bóg doda.
Ona spojrzała - mama znaczy.
Tak rzeczywiscie, pan zobaczy.

Te chmury wróżą deszcz na jutro -
oj, nie zazdroszczę pracy kutrom.
Będą jak z drzewa suche liście,
no, na tych falach, oczywiście.

Spojrzałem na nią i, ten tego,
no mówię prawdę, Wam, kolegom,
że jakem stary, tom odmłodniał -
no tak dzień cały,yyyy, do tygodnia.

I to spojrzenie, prawda, w brązach.
trzeszczy w kolanie, a ja w pląsach.
I jakie piękne są jej dzieci -
godziny lecą, wpół do trzeciej.

A Pani, prawda, jest, ten tego
z mężem tu może, na domiar złego(?) -
źle się wyrażam, to tak dziecinne.
To zapytanie, prawda, niewinne.

Bo gdzie, ja z panią, w zupełności -
proszę na starca się nie zlościć.
Ja pytam tak, bo ta zabawa...
bo wtenczas, jutro, prawda, kawa?

I wiecie co panowie mili,
ten tego, prawda - w jednej chwili
spod włosów brązu, czerwień ust,
w uśmiechu cudnym, jak na mój gust.

I wiek tu nie gra żadnych ról,
ten tego, i w kolanie ból.
Bo jak się leczysz w sanatorium...
z młodości masz repetytorium.

Ten tego, prawda, w zupełności.
No, wtenczas mówię, bez miłości
to człowiek w każdym więdnie wieku.
Milość, ten tego, jest w człowieku -

zawsze

autor

Galeon35

Napisany: 2016-04-19 Dodano: 2016-04-19 09:45:34

Ten wiersz przeczytano 747 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie