Niezwykłe spotkanie

Zacny to dzień poniedziałek pewnego grudnia,
Spotkać Cię w parku w okolicy południa.
Idąc przez miasto śniegiem spowite,
Patrzyłem na Twoje włosy kapturem okryte.

Dłonie otulone rękawic ciepłem,
Sprawiły, że ciało moje przeszyło dreszczem.
Kurtka Twa piękna uwagę zwracała,
Nie raz moją myśl ku niej kierowała.

Idąc w stronę bloku, dotrzymując Ci kroku,
Patrzyłem ukradkiem na Ciebie, jak na anioła w niebie.
Twój głos ciało moje przeszył,
Taka powabnością, że umysł zgrzeszył.

Aksamitem obijając się o uszy,
Dotarł wprost do duszy.
Siedząc przy kawie na przeciw Ciebie,
Czułem się niemalże jakbym był w niebie.
Uśmiech Twój uroczy zawitał na twarzy,
Pomyślałem coś miłego się dziś zdarzy.

Wzrok Twój przeszywał moje ciało,
nic prócz tego mi się nie działo.
Patrząc w Twe oczy jak gwiazdki najjaśniejsze,
Pomyślałem że nic nie może być od nich piękniejsze.

Bawiłaś się palcami rąk na piersi złożonych,
Tak naturalnie i zmysłowo splecionych.
Lakier niebieski paznokcie zdobił,
Chyba bym lepiej ja ich nie zrobił.

Siedziałaś w fotelu w sweterku białym,
Zachwycając mnie urokiem jego całym.
Wpatrzony w Twoja twarz,
Poczułem się błogo aż.

Wracając do bloku, dotrzymując Ci kroku,
Momentami nie spuszczając z Ciebie wzroku.
Jadąc windą w Twojej obecności,
Przeszył mnie dreszczyk niepewności.

W mieszkaniu małym w dużym pokoju,
Będącego teraz oazą spokoju.
Pakowała się Sabina,
Dziewczyna słodsza niż malina.

Biegała po pokoju, pakując co ważniejsze,
Patrzyłem na nią, miałem małe dreszcze.
Przytulając ja w końcu do siebie,
Ponownie czułem się jak w niebie.
Spojrzałem na Ciebie drżącym spojrzeniem,
Zbiegającym się z utęsknieniem.
Serce bilo jak szalone,
Twym urokiem napełnione.

Wciąż wpatrując się w Twoje oczy,
Nie myślałem, ze los tak milo mnie jeszcze zaskoczy.
Ust Twoich powoli smakowałem,
jednocząc moje myśli z ciałem.

Idąc z Tobą nocna porą,
Miłe myśli górę biorą.
Muskając Twoja dłoń raz po raz,
W myślach zatrzymywałem czas.

Czas i pożegnania przyszedł ku rozpaczy duszy,
Tego żaden inny uśmiech prócz Twojego nie wzruszy.
Pocałunkiem z zaskoczenia mnie obdarowałaś,
Po czym w swoją stronę się udałaś.

Oczami chwile długą później szukałem,
Lecz gdzieś w tłumie Cię zapodziałem.
Jadąc do domu nocą pogrążony,
Twym widokiem rozmarzony.

Myślami błądziłem po chwil pięknych ułamku,
Sklejając je w całość po małym kawałku.
Chciałbym móc upajać się Twym widokiem,
Każdą chwila z Nowym Rokiem.

autor

Darnok363

Napisany: 2015-01-01 Dodano: 2015-01-11 00:09:38

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie