* Cuda miłości *
Wywołałeś słońce na twarzy,
Dotykiem źrenic uskrzydlonych.
Czy mogło to nam się wydarzyć,
Połączyć nasze świata strony?
Doliny lasy łąki pola,
Zawiesić nicią szczerozłotą.
Nad jeziorami, czułość rozlać,
Czarę miłości pić z tęsknotą?
Ciszą rozmawiać ciepłem parzyć,
Wichurą spojrzeń ukołysać,
Rozpędzić w żyłach kołowrót żyć,
Kod miłości na niebie pisać.
DianaWM
Dziękuję za uwagi, już poprawiałam.
autor
Wanda Molik
Dodano: 2017-04-23 14:01:17
Ten wiersz przeczytano 970 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
może się czepiam ale dwa ostatnie wersy tracą na
płynności czytania.Zmieniłbym jeszcze pierwszy wers na
"słońce na twarzy wywołałeś" ale to ja bym tak
zrobił:)
Pozdrawiam:)
Bardzo pieknie i romantycznie, dziekuje;)
Ładnie:)
Pozdrawiam :)
Piekny romantyzm Ot miłośc zawsze uskrzydla
Bardzo mi się podoba Twój wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
To jest piękne i romantyczne. Fajne takie cuda
Miłości.
Cieszę się też, że po bardzo długiej nieobecności znów
tutaj jesteś.
bardzo łady, dopracowany romantyczny wiersz,
przeczytałam z przyjemnością, pozdrawiam :)
Ach, ta miłość,
cóż by bez niej było?
Pozdrawiam!
romantycznie
Bardzo piękna liryka!
Bardzo dziękuję za uwagi. Już poprawiałam. Pozdrawiam
miło.
miło było przeczytac taki miłosny wiersz
lecz tu krzemanka ma duzo racji nie ma co na siłę
rymować
miłego dnia:)
witam, mam przyjemność czytać Autorkę pierwszy raz.
wiersz bardzo ładny, ale niestety zgadzam się z
KrzemAnką - żyć/śnić nie brzmi dobrze.
ale całość bardzo na tak.
pozdrawiam serdecznie :)
Romantycznie, za serce chwyta...:-)
Pozdrawiam ciepło :-)
och jak romantycznie, pięknie
Chyba pierwszy raz jestem u ciebie i nie
zaintrygowałaś. Masz podobny styl do mojego. i dobra
rada, słuchaj Krzemanki ja na jej radach dużo
skorzystałem. miłej niedzieli.