Z cyklu: RZECZY. Zagubiona...

Późno wróciła do domu, usiadła na brzegu łóżka,
Włączyła nocną lampkę koniuszkiem paluszka.
Pobiła wszystkie myśli te stałe i te rozchwiane,
Prowokując poranek.

Słońce wtargnęło przez okno, przejrzało się w butelce,
Przebiegło po dywanie unosząc w górę kurz,
Wstań już.
Kropelka po kropelce.

Ogłuszona zapachem emocji Jego krawatu,
Który od chwili rozstania jest jej towarzyszem,
Bo tylko on poznał smak zeszłej nocy i woń kwiatów,
Przypomina jej tamte historie, zabarwiając ciszę.

autor

masmix1

Napisany: 2006-10-08 Dodano: 2006-10-22 20:23:10

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie