Cywilizacje i ludzkość

Tym, którzy istnieli przed nami miliony lat wstecz

Świat się zmienia
Świat się kończy
Odchodzi nadzieja
na lepszy czas miejsca nie ma
Dzień zmierza w zaświaty
Milkną chóry aniołów niebieskich
Dostojeństwo odchodzi w cień

Zapomniane dawne potęgi legły w pyle
Idziemy w rozwój i nowoczesny czas
Lecz brodzimy w odwiecznej mogile
Z ulepionej gliny myśli dawnych z nas,
Od mięśni i sił zakazanych
Jesteśmy nowi niepodlegli ludzie
Pan stworzył nas doskonałych
Przed nami istnieli i lepsi
Zginęli samotnie od męki
Świat swój zniszczyli pradawny...

Nic tu nie zmienia się szybko
Kolejna szansa na życie
Zapomnijcie o waśni i trwodze
Ręka umarłej pokaże Wam drogę
Śpiewajcie wśród wiatru pustyni
Kojąc wasze odwieczne cierpienie.

Ludzkości zapomniana przez Boga
pokaż swą siłę, wzbudź i zachwyt
Niech wstanie odwieczny wędrowiec
I zmyje z rąk waszych kurz.
Dajcie mu siłę i czas, by wytrwał
Zagłada zbliża się nad wasz dom.

autor

Laiik

Napisany: 2006-03-12 Dodano: 2006-03-12 22:16:11

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie