cz. IV (Jest Jeszcze Taki...

W cztery strony świata.

Lustro zawieszone w półmroku wielkiej sali.
W niej ty i ty.
Pochmurny gdy widzisz deszcz i zimno
przeszklone między,
a przestrzeń ta ozdobna w ramy.
Lecz intuicyjnie i nieśmiało zaczynasz się uśmiechać,
mgły się podnoszą a promienie słońca wracają poprzez
przeszklone między,
a przestrzeń ta ozdobna w ramy.

W wyniesieniu miękkich kroków i gestów poza sale
jest podobnie. Powietrze zmokłe od ciszy, lasy
zroszone świeżą rosą rozbrzmiewającą w liściach,
słońce a nawet ta najbardziej niezrozumiana,
wykrzywiona od niechcenia twarz ludzka,
choć brzmi to strasznie umiejscawiając ją tutaj,
wszystko jest zwierciadłem nastroju i podejściem twoim
jako ciebie samego jednostkowo spoglądającego
poprzez pryzmat subiektywizmu dwóch oczu.

Cykałaś regularnie jak konik polny
pod ciepłą płachtą złej nocy i płynnych gwiazd.
Rozmyta tym majem jak zmokłe kwiaty
w deszczowych łąkach odległych pól.
A ja odbijałem się pod księżyca cieniem
wątłego kapłana wplątanego w ścieżki.

Dobrze jest mieć tylko jedno odbicie.

autor

Kla Ro

Dodano: 2009-04-16 18:41:12

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie