CZAR WSPOMNIEŃ
Porwał wiaterek piórko jaskółki
Ach jak się cieszy, ach jak się bawi
Tuli, okręca, wpada w wir tańca
Piruet jeden, piruet drugi
By nagle wznieść się pod same słońce
Ach niech zabawy nie będzie końca.
A piórko dumne z tej adoracji
I tak się wdzięczy i tak się pręży
Nawet kolory zabrało tęczy
By się wiaterek mógł cieszyć chwilą
Bo tak im dobrze, bo tak im miło.
A tu początek zachodu słońca
To i zabawa dobiega końca.
Znudzony wietrzyk w kępę burzanu
Cisnął piórko pieszczotą rozgrzane.
A inne pióro zadaje pytanie
Czy warto grzeszyć tak w zakochaniu
Bo w dorosłości każdy odpowie
Ile miał przeżyć i miłych wspomnień.
Komentarze (18)
Bardzo mi sie podoba:)+
Powiem tak - dziecięco naiwne.
I dziecięco nieskładne. Nie mam pojęcia w jakim wieku
jest autorka, ale wierszyk jest nieco infantylny.
Ładny, radosny wiersz.