Czarna dama...

Koszmary zaglądające do kołysek
Wybrały ją na towarzyszkę
Od lat najwcześniejszych
Zamieszkały w jej umyśle...

Czerń wypełniła kręte korytarze
W przyjaciela zmieniła się z wroga
Myśli ciemniejszymi się stały
Na słowa i czyny też przyszła pora

Teraz stoi pod ścianą i patrzy
Na wczorajszą ciszę wybiegającą oknem
Spróbuj przerwać jej ceremonię
Wzrokiem zburzy cię jak karciane budowle...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2006-07-15 13:36:54

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie