Czarną poproszę

Czarną poproszę

Dzisiaj niedziela, chodźmy na lody,
zobaczysz, będzie znów kolorowo,
już się ubrałam, jesteś gotowy?
Zlituj się wreszcie, powiedz choć słowo.

Wyłaź z łazienki siedzisz w niej wiecznie.
Stoisz przed lustrem? Czeszesz łysinę?
Włosy poprawić muszę koniecznie.
Co ci się stało, ale masz minę!

Wróble plotkują, ty siedzisz cicho,
uśmiechu brakło, no i miłości,
niech obojętność porwie już licho,
słów już nie starcza, nie masz litości.

Zamówię sobie deser podwójny,
lody z wanilią, bitą śmietaną,
spójrz no, sąsiadka patrzy jak zbójnik,
gdy ty wychodzisz z żoną kochaną.

Popatrz, w kawiarni są tylko pary,
ci, którzy milczą znają się długo,
inni tu siedzą pewnie za karę
i jedzą lody z miną ponurą.

Wiesz, między nami coś się popsuło,
chłód jak w lodowce, ja o nas mówię,
odeszła miłość, zniknęła czułość,
doprawdy pojąć tego nie umiem.

Nawet się do mnie już nie przytulasz,
ale pamiętam i tęsknię za tym,
szczególnie teraz, gdy niebo w chmurach,
czyżbyś przysięgał miłość na raty?

Pewnie spłaciłeś długi za wierność,
myślisz że wolność ci się należy,
wychodzisz rano, wracasz gdy ciemno,
mój smutek coraz trudniej wymierzyć.

No popatrz, suknię kupiłam w kwiatki,
nawet bukietu nie potrzebuję,
i pewnie myślisz, znowu wydatki,
gdy tak przed tobą w niej paraduję.

Zmęczony jestes? Dlaczego milczysz?
Ja też w weekendy jestem padnięta.
Co się dla ciebie naprawdę liczy?
Jesteśmy razem tylko od święta.

Zamówię kawę, czarną poproszę.
Co robisz taką minę człowieku.
Wiem, zapomniałeś, bo masz to w nosie.
Kawę bez mleka piję od wieków.

Przecież nie gderam i się nie kłócę,
zostaw tę starą i nudną śpiewkę.
Wiesz co? Gdy dzisiaj do domu wrócę,
podam ci chyba czarna polewkę.

Solingen, 10.7.2013 autor: Grazyna Pawlas

autor

winter

Napisany: 2013-07-10 Dodano: 2013-08-03 19:01:20

Ten wiersz przeczytano 1245 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie