Czas
Czas przepływa nieubłaganie
czy tego chcemy
czy też nie.
Przybywa nam lat,
siwych włosów na skroniach,
i zmarszczek.
Czasu nie da się zatrzymać
biegnie sobie tylko znanym rytmem,
na który nie mamy wpływu.
Tylko w starych fotografiach
czas na chwilę zwolnił swój bieg.
Błysk flesza zatrzymał
uwieczniony na zdjęciu moment.
Patrząc na fotografie z mojego
dzieciństwa
widzę, że było ono szczęśliwe
choć dzielone tylko z ojcem.
Ze zdjęć patrzy wesoła, rozbrykana
dziewczynka,
która teraz jest już kobietą.
Spoglądam na twarze ludzi na
fotografiach
wielu z nich już odeszło do wieczności.
Kiedyś i mnie czarnym płaszczem
śmierć przykryje
i po mnie pozostaną też
zakurzone, stare fotografie
choć mam nadzieję,
że pozostanie coś więcej.
Że pozostanie po mnie
pamięć w sercach ludzi,
których spotkałam na swej ziemskiej
drodze.
Komentarze (5)
Smutne przemyślenia. Niedawno napisałam wierszyk pod
takim samym tytułem, podeszłam do tego z humorem. Może
warto? :) pozdrawiam
Twoje mysli słowem zapisane sa bardzo otwarte
.....niestety czasu nie jestesmyw stanie
zatrzymac....pozdrawiam...
Mi też na wiersz to nie wygląda, ale są to fajne
przemyślenia...+
czy to wiersz? bardziej opis tego co nieuniknione i
żal za minionym ,ale ładnie ujęte
Zapewne tak będzie...zawsze w sercach pozostają cenne
nam osoby...smutno ale prawdziwie u
Ciebie...Pozdrawiam:)