czas

głowom przewraca zamiary, klepsydrom piasek.
z kapeluszami wysłużonych pań tańczy gonionego,
zuchwale szarpie ich włosy, a w cenne
kosmyki wplata pamiątki po lecie

nagina ramiona drzewom, liściom
odbiera nadzieję na zachowanie korony.
cienkie wspomnienia o wiośnie łamie
z trzaskiem. zmęczony opada w kominy

z wiatrem nabiera znaczenia




DoroteK: goniony – żywy, polski taniec ludowy
annaG: masz rację, wyrzuciłam "srebrne"
mariat: nie powiedziałam, że staje całkiem. Są momenty gdy płynie szybciej lub wolniej.
Zyta, G72A: dzięki za zrozumienie;)
blondynka8: zawstydziłaś mnie tym dużym "P", ale dzięki;)))
wszystkim dzięki za czytanie

autor

Żabnetta

Napisany: 2010-10-17 Dodano: 2010-10-24 19:37:17

Ten wiersz przeczytano 751 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie