czas naszego wieku
tam na skraju świata, człowieku
Łkający bękart wojny
popija w cichości naszego ducha
samogon
jedna nadepnięta mina,
jeden strzał,
milion duszy
rozerwane płuco, serce
rzęzi jeszcze, ostatni bąbel krwisty
niczym wino , wyraz ostatni
z piersi wychynął ,
- ma dziewczyno.
zginął.
Historia milion razy grana,
jakże bolesna rana,
- mamo.
autor
BohunZyrkowski
Dodano: 2012-01-15 09:36:56
Ten wiersz przeczytano 345 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Codziennie giną ludzie, codziennie ktoś płacze, bardzo
mocny wiersz i bardzo realny. Za dużo na tym świecie
łez - jak śpiewa Laskowski, cieplutko pozdrawiam :)
Wiersz historyczny,
i jakże oddaje uczucie
tamtych chwil :)
Smutna historia przez Ciebie napisana, rzeczywiście
wybuch bomby może rozerwać niejedno ciało...+
Każda wojna rodzi cierpienie! Pozdrawiam!