Czas w niepokoju
Czy pamiętasz ten dzień?
Myślałaś, że to dzień ostatni
Czy pamiętasz tę noc?
Bałaś się zasnąć z niewiedzy, kto Cię
zbudzi
A tę ciszę pamiętasz?
Ciszę opentaną jak tysiące żalów i łez
wspomonaną
A czas w niepokoju, jak śmiertelnie się
dłużył
Jak piekło przed burzą i piekło po burzy
A te słowa i marzenia nadejdzie ukojenie
Czy pamiętasz jak wielką miały w ten czs
cenę?
Wszystko już minęło, musiało się
rozchmurzyć
Teraz Ty i Ja, spokoju nikt nie burzy.
Komentarze (3)
ciekawa melancholia z optymizmem w tle...:) Pozdrawiam
:)
dobrze, że czas niepokoju minął.
Niepokój dopełniony tandemu szczęściem.
Podoba mi się.