W czas pożegnania
Usiadłaś przy stole sztywno
Jak manekin,w którym nie ma życia.
Myśl zamarła,zastygła,to czas odejścia,
życia i śmierci tajemnica.
Wszystko to przecież wiedziałaś,
Nie stało się nic co by zaskoczyło.
A jednak gdy zegar stanął,
Zrozumiałaś jak wiele się skończyło.
Nie ważne jak było,że ciężko,
Że słowo ostrzem raniło,
Ale to serce drogie,
Zawsze dla ciebie biło.
Cisza ciężka zapadła,
Pustka jak rana boli,
Każda rzecz przypomina,
Jesteś w rozpaczy, w niedoli.
Pozwól łzy płynąć słonej,
Pozwól sercu zapłakać.
Niech smutek z duszy wypłynie,
By jutro móc wspomnieć,piękne minione lata.
autor
elliza
Dodano: 2016-11-01 18:11:13
Ten wiersz przeczytano 1125 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Łzy oczyszczają, wyciszając emocje - niosą ulgę.
Serdeczności:-)
Zgadzam się z anna
Pozdrawiam
Smutno i serdecznie.
Pozdrowienia:}
Ładne,choć bardzo smutne wspomnienia.Pozdrawiam.
Łzy koją ból, z czasem zostaną wspomnienia
łzy dadzą ukojenie Pozdrawiam:))
wspomnienia...
jest płacz smutku , płacz który smutki utuli
pozdrawiam:)
łzy ulżą . wiersz piękny ..
W rozpaczy trzeba się wypłakać.
Jest o wiele lżej.
Pozdrawiam
płacz a sercu ulży pozdr
Płakać trzeba, to pomaga.