Czas przemiany...

Dla tych, którzy zapomnieli o swoim prawdziwym Ja...

Dziś narodził się nowy świat,
Świat w nowym świetle,
bardziej mrocznym…
Dziś dostrzegłem jak wszyscy się zmienili…
nikt już nie jest sobą…

Wieczny optymista stał się nagle pesymistą,
Otwarty na innych człowiek,
zamknął swe serce…
I w końcu ja… nie poznaję już siebie…

…

Nadszedł czas przemiany serc…
Kiedyś gorące,
rozpalone niegasnącą miłością i radością życia…
Dziś…
tylko twarde skały,
o które roztrzaskują się fale uczuć…
Czy Bóg tak chciał, czy to może my
zapatrzeni w siebie, zapominamy o swym człowieczeństwie?
Nie wiem… nie pojmuję…

Ludzie bliscy kiedyś sobie,
stali się odwiecznymi wrogami…
także moimi…
Staliśmy się pyszni i zakłamani…
Nikt nikomu już nie wierzy…
I ja również straciłem wiarę w ludzi…
Jesteśmy ślepi… Nie dostrzegamy już
drugiego człowieka…

…

Ludzie, którym wierzyłem kiedyś bezgranicznie,
kłamią teraz w żywe oczy…
Czy to pragnienie zemsty czy może
symbol pogardy?
Nie wiem...

…

Zadaje sobie teraz pytanie:
Dlaczego?
Może dlatego, że już nie chcemy
dostrzegać potęgi uczuć…
Może nie chcemy zauważać siebie nawzajem…

Nastąpił czas przemiany serc…
Ktoś… dziś… teraz właśnie
wylewa potok łez
i wspomina twarze swych starych przyjaciół, którzy odeszli w zapomnienie…
Duch dobroci poległ…
Nastały ciemne wieki istnienia…

…

Nas już nie ma…
Odeszliśmy…
Zapomnijcie…

…

Ja też zapomniałem... 1A proszę was nie podążajcie dłużej ta drogą...

autor

Anioł Nocy...

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-30 23:48:45

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie